دوره 5، شماره 1 - ( 1-1398 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 306-297 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ebadi Fard Azar F, Safari H. Organizational Resilience of Hospitals in Facing Crises: a conceptual and strategic review. RSJ 2019; 5 (1) : 22
URL: http://rsj.iums.ac.ir/article-1-224-fa.html
URL: http://rsj.iums.ac.ir/article-1-224-fa.html
عبادی فرد آذر فربد، سعیدی نرگس، صفری حسین. تاب‌آوری سازمانی بیمارستان‌ها در مواجهه با بحران‌ها: مرور مفهومی و راهبردی. مجله ره آورد سلامت. 1398; 5 (1) :297-306
مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده: (70 مشاهده)
زمینه و هدف: باتوجه به افزایش بحران‌های محیطی، زیستی، فناورانه و اجتماعی در دهه‌های اخیر، بیمارستان‌ها به‌عنوان اصلی‌ترین نهادهای پاسخ‌گو در نظام سلامت، نیازمند توانایی تطابق و بازیابی سریع در شرایط بحران هستند. تاب‌آوری سازمانی به‌عنوان یک ظرفیت کلیدی در این زمینه شناخته می‌شود. هدف از این مقاله، مرور مفهومی و تحلیلی تاب‌آوری سازمانی در بیمارستان‌ها، شناسایی ابعاد و عوامل مؤثر، و بررسی چارچوب‌ها و تجارب جهانی است.
روش‌شناسی: این مطالعه به روش مرور روایتی (Narrative Review) انجام شد. جستجوی منابع در پایگاه‌های علمی PubMed، Scopus، Google Scholar، SID و Magiran در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۴ صورت گرفت. کلیدواژه‌هایی چون "تاب‌آوری سازمانی"، "مدیریت بحران"، "بیمارستان" و معادل‌های انگلیسی آن‌ها استفاده شد. پس از غربالگری اولیه، ۴۵ منبع معتبر انتخاب و تحلیل مفهومی بر آن‌ها انجام شد.
یافته‌ها: تحلیل مطالعات نشان داد که تاب‌آوری سازمانی در بیمارستان‌ها یک سازه چندبعدی است که ابعادی مانند رهبری و حکمرانی انعطاف‌پذیر، منابع انسانی آموزش‌دیده، زیرساخت‌های فناورانه، ساختار سازمانی چابک، فرهنگ یادگیرنده، و همکاری بین‌سازمانی را شامل می‌شود. هم‌چنین مدل‌هایی نظیر Hospital Safety Index (WHO) و چارچوب‌های مبتنی بر ظرفیت تطبیقی به‌عنوان ابزارهای ارزیابی تاب‌آوری شناخته شده‌اند. تجربیات بین‌المللی (مانند ژاپن، ایتالیا و ایران در بحران کرونا) بر نقش کلیدی مدیریت انعطاف‌پذیر، فناوری، و شبکه‌سازی سازمانی تأکید دارند.
نتیجه‌گیری: افزایش تاب‌آوری سازمانی در بیمارستان‌ها مستلزم طراحی استراتژی‌هایی مبتنی بر آموزش، فناوری، سیاست‌گذاری پیش‌نگر و بهره‌گیری از الگوهای موفق جهانی است. پیشنهاد می‌شود چارچوب بومی تاب‌آوری بیمارستانی در ایران باتوجه به زمینه‌های فرهنگی، اقتصادی و ساختاری کشور تدوین شود.
روش‌شناسی: این مطالعه به روش مرور روایتی (Narrative Review) انجام شد. جستجوی منابع در پایگاه‌های علمی PubMed، Scopus، Google Scholar، SID و Magiran در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۴ صورت گرفت. کلیدواژه‌هایی چون "تاب‌آوری سازمانی"، "مدیریت بحران"، "بیمارستان" و معادل‌های انگلیسی آن‌ها استفاده شد. پس از غربالگری اولیه، ۴۵ منبع معتبر انتخاب و تحلیل مفهومی بر آن‌ها انجام شد.
یافته‌ها: تحلیل مطالعات نشان داد که تاب‌آوری سازمانی در بیمارستان‌ها یک سازه چندبعدی است که ابعادی مانند رهبری و حکمرانی انعطاف‌پذیر، منابع انسانی آموزش‌دیده، زیرساخت‌های فناورانه، ساختار سازمانی چابک، فرهنگ یادگیرنده، و همکاری بین‌سازمانی را شامل می‌شود. هم‌چنین مدل‌هایی نظیر Hospital Safety Index (WHO) و چارچوب‌های مبتنی بر ظرفیت تطبیقی به‌عنوان ابزارهای ارزیابی تاب‌آوری شناخته شده‌اند. تجربیات بین‌المللی (مانند ژاپن، ایتالیا و ایران در بحران کرونا) بر نقش کلیدی مدیریت انعطاف‌پذیر، فناوری، و شبکه‌سازی سازمانی تأکید دارند.
نتیجه‌گیری: افزایش تاب‌آوری سازمانی در بیمارستان‌ها مستلزم طراحی استراتژی‌هایی مبتنی بر آموزش، فناوری، سیاست‌گذاری پیش‌نگر و بهره‌گیری از الگوهای موفق جهانی است. پیشنهاد می‌شود چارچوب بومی تاب‌آوری بیمارستانی در ایران باتوجه به زمینه‌های فرهنگی، اقتصادی و ساختاری کشور تدوین شود.
شماره‌ی مقاله: 22
واژه‌های کلیدی: مدیریت بیمارستان/تاب‌آوری، بیمارستان‌ها، مداخله در بحران، مدیریت خدمات بهداشتی، برنامه‌ریزی بلایا
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
