زمینه و هدف: تصفیه خانه های فاضلاب مهم ترین عامل در انتشار ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک به محیط زیست می باشند. هدف مطالعه شناسائی ژن های رایج مقاوم به آنتی بیوتیک در فاضلاب های خام و پساب شهری و همچنین تعیین اثر تصفیه خانه های فاضلاب شهری با فرایند های مختلف بر کاهش/حذف این آلاینده ها می باشد.

روش کار: نمونه ها با رعایت شرایط استاندارد برداشت و با حفظ شرایط دمائی منتقل شد.  شش ژن مقاوم به شش گروه آنتی بیوتیکی  انتخاب شد. آزمایش PCR  برای شناسائی (حضور/غیاب) ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک در نمونه های خام و نمونه های ایزوله شده مقاوم به آنتی بیوتیک های انتخابی انجام شد.  

یافته ها: درصد کلی ژن های شناسائی شده در فاضلاب خام و پساب خروجی تصفیه خانه های فاضلاب شهری به ترتیب از 1/85 درصد و  4/59 درصد بدست آمد. نتایج مطالعه نشان داد ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک در فاضلاب خام شهری sul1 (100 درصد)    و  ctx-m-32 (5/55 درصد) بیشترین و کمترین و در پساب خروجی sul1 (9/88 درصد) و  aac3-I (3/33 درصد) بیشترین و کمترین را به خود اختصاص دادند. 

نتیجه گیری: مطالعه نشان داد تصفیه خانه با فرایند لجن فعال راندمان بهتری نسبت به روش برکه تثبیت دارد. بعلاوه اینکه حضور      ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک در فاضلاب خام و پساب خروجی بسیار متنوع بود و اثر فرایند های تصفیه بر روی این عوامل بسیار متفاوت می باشد.