مجله ره آورد سلامت

---

چکیده

زمینه وهدف: اکسیداسیون فوتوکاتالیستی یک روش امیدوارکننده برای حذف ترکیبات آلی فرار می باشد. فرایند اکسیداسیون فوتوکاتالیستی علی رغم مزیت های خود نقاط ضعفی از قبیل غیرفعال شدن فوتوکاتالیست دارد. فوتوکاتالیست غیرفعال شده می تواند از طریق مواجهه با گرما، ازن دهی، مواجهه با هوای پاک و پرتو فرابنفش فعال گردد.

روش کار: در این مطالعه کاتالیست های TiO_۲ و ZnO غیر فعال شده به مدت ۶، ۱۲ و ۲۴ ساعت در معرض امواج لامپ UV و جریان هوای پاک قرار گرفتند. بعد از مواجهه با جریان هوای پاک و امواج UV، میزان کارایی کاتالیست ها در حذف فوتوکاتالیستی کلروفرم مورد سنجش قرار گرفت. 

یافته ها: نتایج نشان دادند که جریان هوای پاک و پرتو فرابنفش می توانند کاتالیست های غیرفعال شده را فعال نمایند. بیشترین کارایی حذف کلروفرم توسط کاتالیست های احیا شده به طور میانگین حدود ۵/۳۴ درصد و کمترین میزان کارایی حذف حدود ۵/۱۰ درصد بود.

نتیجه گیری: میزان فعال شدن کاتالیست ها تابع زمان مواجهه با جریان هوا و پرتو فرابفش بوده و بیشترین میزان فعال سازی بعد از ۲۴ ساعت مواجهه به دست آمد.

---

چکیده

سابقه و هدف: پارامترهای زیادی بر روی میزان مواجهه رانندگان اتوبوس با صدا تاثیر می گذارد که می توان به نوع اتوبوس، نوع سوخت، عمر اتوبوس و سرعت اتوبوس اشاره نمود. هدف از این مطالعه مدل سازی میزان مواجهه رانندگان شرکت واحد اتوبوس رانی شهر تهران با صدا به روش شبکه عصبی می باشد.

مواد و روش ها:  تراز صدا در ۹۰ اتوبوس که در ۳ گروه مجزا (۱) ۳۰ اتوبوس ایکاروس (۲) ۳۰ اتوبوس مان (۳) ۳۰ اتوبوس شهاب قرار داشتند و به صورت تصادفی انتخاب گردیده بودند اندازه گیری گردید. نتایج حاصل از اندازه گیریها و پارامترهای نوع اتوبوس، عمر اتوبوس و مدت زمان کار رانندگان به وسیله آنالیز شبکه عصبی مدل سازی گردید.

یافته ها: از پارامترهای مورد بررسی، عمر اتوبوس ها بیشترین اهمیت (۷۰۰/۰) را در میزان مواجهه رانندگان با صدا داشتند. بعد از عمر اتوبوس، محل قرارگیری موتور (۱۷۴/۰) و مدت زمان کار رانندگان (۱۲۵/۰) به ترتیب در میزان مواجهه رانندگان با صدا نقش داشتند.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که عمر اتوبوس و محل قرارگیری موتور از فاکتورهای تاثیر گذار بر شدت مواجهه رانندگان با صدا می باشد که مشابه با نتایج مطالعات  پیشین در این زمینه می باشد.

---

سابقه و هدف: هر بیمار دارای نارسایی کلیوی در هر مرحله دیالیز با حجم زیادی آب روبرو است که مستقیماً با خون بیمار در تماس است. وجود هر نوع آلودگی شیمیایی و میکروبی در آب مورداستفاده در دستگاه‌های همودیالیز می‌تواند برای این بیماران بسیار خطرناک است. هدف این مطالعه تعیین کارایی سیستم‌های اسمز معکوس در بهبود کیفیت آب مورداستفاده در تهیه مایع دیالیز است.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه مقطعی – توصیفی که به‌منظور بررسی شاخص‌های میکروبی و شیمیایی مرکز دیالیز بیمارستان شهید بهشتی قروه و در سه نوبت و در پایان هر فصل سال ۱۳۹۶ بر روی ۱۸ نمونه شامل آب خروجی از دستگاه اسمز معکوس و منبع ذخیره انجام شد. روش انجام آزمایشات برگرفته از کتاب روش‌های استاندارد بوده و از آزمون تی مستقل جهت تجزیه‌وتحلیل در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ مورد آنالیز قرار گرفتند.
یافته‌ها: سیستم اسمز معکوس به‌طور معنی‌داری میزان سدیم، منیزیم، کلسیم، نیترات و سولفات آب خروجی از اسمز معکوس را کاهش داد. میانگین پارامترهای شیمیایی به‌طور معنی‌داری کمتر از حد استاندارد برآورد گردید. نتایج آزمون در بررسی کارایی اسمز معکوس نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین کیفیت آب، پیش و پس از سیستم تصفیه در بیمارستان وجود دارد.
نتیجه‌گیری: میانگین تمامی ترکیبات اندازه‌گیری شده در دو آزمایشگاه داخل و خارج استان جهت ارزیابی شاخص‌های میکروبیولوژی و شیمیایی کمتر از حد استاندارد بوده است این مرکز دارای آلودگی میکروبی و شیمیایی نبوده و حد استاندارد AAMI رادار است.