دوره 4، شماره 2 - ( 11-1397 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 24-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Souy Laky M, barakat S, tohidizadeh K, Yari P. Local ventilation system designed to respirable particles reduce in Abrasive vitrified unit. RSJ 2019; 4 (2) :13-24
URL: http://rsj.iums.ac.ir/article-1-129-fa.html
URL: http://rsj.iums.ac.ir/article-1-129-fa.html
سوری لکی محسن، برکات سمیه، توحیدی زاده کوثر، یاری پیمان. طراحی سیستم تهویه موضعی جهت کاهش ذرات قابل استنشاق در واحد سنگ سمباده. مجله ره آورد سلامت. 1397; 4 (2) :13-24
دانشگاه علوم پزشکی ایران
چکیده: (2314 مشاهده)
زمینه و هدف: اهمیت هوای پاک در محیط های صنعتی به خوبی شناخته شده است. صنایع تعداد بی شماری مواد شیمیایی را مورد استفاده قرار می دهند که بسیاری از آنها سمی می باشد. تهویه ی صنعتی مناسب می تواند شرایط ارامش و آسایش کارکنان را به وجود آورد و در نتیجه پرسنل، کار خود را به نحو احسن انجام می دهند و بر روی بازده کاری آن ها تاثیر مثبتی خواهد گذاشت . مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان غلظت آلاینده هوا در واحد سنگ سمباده و طراحی سیستم تهویه موضعی مناسب به منظور کاهش غلظت ذرات انجام شد.
روش کار: این مطالعه توصیفی – تحلیلی بود که در یک صنعت فلزی در سه مرحله انجام شد. مرحله اول: بررسی و تعیین پلان کارگاه و موقعیت منابع تولید آلاینده، مرحله دوم: نمونه برداری و تعیین غلظت آلاینده ها، مرحله سوم: طراحی سیستم تهویه موضعی.
یافته‌ها: طبق استاندارد حدود مجازتماس شغلی برای کروم و نیکل در محیط کار به ترتیب برابر با 01/0و 1/0 mg/m3 می باشد. غلظت آنالیز نمونه های کروم و نیکل در سالن آبکاری کمتر از حد مجاز بود. در حالی که در سالن ماشین کاری قسمت سمباده 1 و 2 غلظت ذرات قابل استنشاق تقریباً 4 برابر حدود مجاز تماس شغلی به ترتیب 75/11 و 62/13 mg/m3 بود. با توجه به نتایج حاصل از آنالیز نمونه های مدنظر، سیستم تهویه موضعی برای واحد سمباده کاری طراحی شد.
نتیجه گیری: سیستم تهویه موضعی طراحی شده امکان ربایش و کنترل ذرات در سالن ماشین کاری قسمت سمباده را به طور مؤثری داشت.
روش کار: این مطالعه توصیفی – تحلیلی بود که در یک صنعت فلزی در سه مرحله انجام شد. مرحله اول: بررسی و تعیین پلان کارگاه و موقعیت منابع تولید آلاینده، مرحله دوم: نمونه برداری و تعیین غلظت آلاینده ها، مرحله سوم: طراحی سیستم تهویه موضعی.
یافته‌ها: طبق استاندارد حدود مجازتماس شغلی برای کروم و نیکل در محیط کار به ترتیب برابر با 01/0و 1/0 mg/m3 می باشد. غلظت آنالیز نمونه های کروم و نیکل در سالن آبکاری کمتر از حد مجاز بود. در حالی که در سالن ماشین کاری قسمت سمباده 1 و 2 غلظت ذرات قابل استنشاق تقریباً 4 برابر حدود مجاز تماس شغلی به ترتیب 75/11 و 62/13 mg/m3 بود. با توجه به نتایج حاصل از آنالیز نمونه های مدنظر، سیستم تهویه موضعی برای واحد سمباده کاری طراحی شد.
نتیجه گیری: سیستم تهویه موضعی طراحی شده امکان ربایش و کنترل ذرات در سالن ماشین کاری قسمت سمباده را به طور مؤثری داشت.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
