دوره 4، شماره 4 - ( 12-1397 )
جلد 4 شماره 4 صفحات 38-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 1397-2-2-12305
Ethics code: IR.IUMS.REC.1397.1229
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Solhi M, Kabir K, Kordlou F. The Study of Self Care Ability and Its Effective Factors in Elderly Referring to Comprehensive Health Centers in Karaj -2019. RSJ 2019; 4 (4) : 2
URL: http://rsj.iums.ac.ir/article-1-184-fa.html
URL: http://rsj.iums.ac.ir/article-1-184-fa.html
صلحی مهناز، کبیر کوروش، کردلو فاطمه. بررسی توان خودمراقبتی و عوامل مؤثر بر آن در سالمندان مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان کرج – سال 1397. مجله ره آورد سلامت. 1397; 4 (4) :25-38
گروه خدمات بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده: (731 مشاهده)
زمینه و هدف: سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است افزایش میزان خودمراقبتی در دوران سلامتی می‌تواند از بار ابتلا به بیماری‌ها را بکاهد. هدف این مطالعه تعیین توانایی خودمراقبتی و عوامل مؤثر بر آن در سالمندان مراجعه‌کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شرق و غرب کرج در سال 1397 انجام شده است.
روش‌شناسی: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی است که روی 410 نفر از سالمندان بالای 60 سال که به مراکز خدمات جامع سلامت، پایگاه‌های سلامت و خانه‌های بهداشت مراجعه می‌کنند به روش نمونه‌گیری تصادفی چند‌مرحله‌ای انجام شد. پرسشنامه استاندارد توانایی خودمراقبتی سالمندان و فرم مشخصات فردی مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات در SPSS نسخه 20 وارد شده و با استفاده از شاخص‌های توصیفی و آزمون‌های آماری تحلیلی تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه ( 6.48 ± 66.86) بود. نمره میانگین توانایی خودمراقبتی کل در افراد مورد مطالعه ( 13.08 ± 139.03) و بالاتر از میانگین استاندارد بود. در این مطالعه متغیرهای زمینه‌ای وضعیت جسمانی، جنس، تحصیلات، شغل، میزان درآمد، محل زندگی و محل درآمد با توانایی خودمراقبتی ارتباط معنادار داشتند (0.005p<). منطقه جغرافیایی زندگی، تعداد فرزندان و بعد خانوار و هم‌چنین گروه‌های سنی با توانایی خودمراقبتی ارتباط معناداری نداشتند.
نتیجه‌گیری: اکثریت افراد مورد مطالعه از توانایی خودمراقبتی مطلوبی برخوردار بودند. به‌نظر می‌رسد که می‌توان با مداخله آموزشی توانایی خودمراقبتی سالمندان را افزایش داد.
روش‌شناسی: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی است که روی 410 نفر از سالمندان بالای 60 سال که به مراکز خدمات جامع سلامت، پایگاه‌های سلامت و خانه‌های بهداشت مراجعه می‌کنند به روش نمونه‌گیری تصادفی چند‌مرحله‌ای انجام شد. پرسشنامه استاندارد توانایی خودمراقبتی سالمندان و فرم مشخصات فردی مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات در SPSS نسخه 20 وارد شده و با استفاده از شاخص‌های توصیفی و آزمون‌های آماری تحلیلی تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه ( 6.48 ± 66.86) بود. نمره میانگین توانایی خودمراقبتی کل در افراد مورد مطالعه ( 13.08 ± 139.03) و بالاتر از میانگین استاندارد بود. در این مطالعه متغیرهای زمینه‌ای وضعیت جسمانی، جنس، تحصیلات، شغل، میزان درآمد، محل زندگی و محل درآمد با توانایی خودمراقبتی ارتباط معنادار داشتند (0.005p<). منطقه جغرافیایی زندگی، تعداد فرزندان و بعد خانوار و هم‌چنین گروه‌های سنی با توانایی خودمراقبتی ارتباط معناداری نداشتند.
نتیجه‌گیری: اکثریت افراد مورد مطالعه از توانایی خودمراقبتی مطلوبی برخوردار بودند. به‌نظر می‌رسد که می‌توان با مداخله آموزشی توانایی خودمراقبتی سالمندان را افزایش داد.
شماره‌ی مقاله: 2
واژه‌های کلیدی: سالمند، خودمراقبتی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
