دوره 5، شماره 1 - ( 1-1398 )                   جلد 5 شماره 1 صفحات 52-32 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (615 مشاهده)
زمینه و هدف: آثار به‌جا مانده از جنگ در دنیای امروز، این پتانسیل را دارد که به‌عنوان عامل انگیزشی مهمی در گردشگری تبدیل شود. از آن‌جایی‌که سفر به مناطق عملیاتی در بستر راهیان نور مستلزم وقت و هزینههای مالی و انسانی زیادی می‌باشد، بنابراین جهت بهره‌مندی اصولی‌تر و بهبود یافتهتر از آنچه امروز شاهد آن هستیم، نیازمند شناسایی و تحلیل مهم‌ترین عوامل انگیزشی رانشی و کششی بازدیدکنندگان یادمانهای مناطق عملیاتی می‌باشد. لذا این پژوهش در صدد است، با نگاهی علمی، عوامل انگیزشی رانشی و عوامل انگیزشی کششی بازدیدکنندگان ایرانی از یادمانهای ناشی از جنگ شناسایی، و آن‌ها را گروه‌بندی نماید.
روش‌شناسی: تحقیق حاضر از نظر ماهیت، پیمایشی و بر حسب هدف در گروه تحقیقات کاربردی به‌شمار آورد. اطلاعات مورد نیاز به دو صورت کتابخانه‌ای و میدانی جمع‌آوری شده است. هم‌چنین برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق آزمون T تکنمونهای و آزمون فریدمن استفاده شده ‌است. جامعه آماری در این پژوهش زائران راهیان نوری هستند که به مناطق عملیاتی سفر کرده‌اند که حجم نمونه با استفاده فرمول کوکران 1920 نمونه تعیین شد. سپس با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای سلسله‌مراتبی؛ واحد اصلی مطالعه، از طریق طی چند مرحله نمونه‌گیری پیوسته تعیین شده‌است.
یافته‌ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان می­‌دهد مهم‌ترین مؤلفه­‌های انگیزش رانشی به‌ترتیب میانگین رتبه­ای، مربوط به خودسازی (3.13)، هویت ملی (2.71)، کنجکاوی (2.57) و پاسداشتی (1.59) می‌­باشد و مهم‌ترین عوامل انگیزش کششی به‌ترتیب میانگین رتبه‌­ای، مربوط به تقدس مکانی (2.58)، تفرج و اوقات ­فراغت (جاذبه­های محیطی) (1.78) و الزام (1.64) می­‌باشد.
نتیجه‌گیری: بر این‌اساس نتیجه پژوهش حاکی از این است که مؤلفه‌­های رانشی نسبت‌به مؤلفه‌­های کششی تأثیر بیشتری در بازدید از یادمان­‌های ناشی از جنگ ایران دارند. در نهایت در راستای تأمین خواسته‌ها و نیازهای انگیزشی (درونی و بیرونی) گردشگران و جذب آنان در محل‌های مورد نظر 18 راهبرد ارائه شده است.

 
شماره‌ی مقاله: 3
متن کامل [PDF 1039 kb]   (109 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1402/7/4 | پذیرش: 1402/8/10 | انتشار: 1402/8/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.